sonda voyager 2 gdzie jest

• The Contents
• The Making of
• Where Are They Now
• Frequently Asked Questions
• Q & A with Ed Stone

golden record

Where are they now.

• frequently asked questions
• Q&A with Ed Stone

Mission Status

Instrument status.

Where are the Voyagers now?

To learn more about Voyager, zoom in and give the spacecraft a spin. View the full interactive experience at Eyes on the Solar System . Credit: NASA/JPL-Caltech

View Voyager

Space Flight Operations Schedule (SFOS)

SFOS files showing Voyager activity on Deep Space Network (DSN)

2024 Tracking Schedule

2023 tracking schedule, 2022 tracking schedule, 2021 tracking schedule, 2020 tracking schedule, 2019 tracking schedule, 2018 tracking schedule, 2017 tracking schedule, 2016 tracking schedule, 2015 tracking schedule, 2014 tracking schedule, 2013 tracking schedule, 2012 tracking schedule, 2011 tracking schedule, 2010 tracking schedule, 2009 tracking schedule, 2008 tracking schedule, 2007 tracking schedule, 2006 tracking schedule, 2005 tracking schedule, 2004 tracking schedule, 2003 tracking schedule, 2002 tracking schedule, 2001 tracking schedule, 2000 tracking schedule, 1999 tracking schedule, 1998 tracking schedule, 1997 tracking schedule, 1996 tracking schedule, 1995 tracking schedule, 1994 tracking schedule.

Voyager 2: 45 lat później

Czterdzieści pięć lat temu, 20 sierpnia 1977 roku, niezwykły statek kosmiczny wyruszył z naszej planety w podróż, jakiej jeszcze nie było. Voyager 2 miał po raz pierwszy pokazać nam z bliska planety zewnętrznego Układu Słonecznego.

Voyager 1 został wystrzelony w kosmos już po Voyagerze 2, 5 września 1977 roku. Do boków obu sond dołączone były Złote Płyty (ang. Golden Record) z pozdrowieniami, dźwiękami, obrazami i muzyką z Ziemi. Sondy kosmiczne były z grubsza takie same, ale miały różne trajektorie i instrumenty naukowe. Obie przeleciały w pobliżu Jowisza i Saturna, ale potem ich drogi nieco się rozeszły: Voyager 1 od razu popędził dalej w przestrzeń międzygwiezdną, podczas gdy Voyager 2 pozostał w naszym układzie na dłużej, by złożyć jedyną w historii wizytę lodowym olbrzymom: Uranowi i Neptunowi.

Po dotarciu do Urana w 1986 roku Voyager 2 sfotografował jego bladoniebiesko-zielone chmury. Odkrył nieoczekiwane pole magnetyczne , które ciągnęło się za planetą niczym korkociąg, gdy poruszała się po orbicie, a także dziesięć nowych księżyców Urana, w tym szarego i pokrytego kraterami Puka, oraz dwa nowe, czarne jak węgiel pierścienie. Trzy lata później Voyager 2 dotarł do Neptuna i przesłał na Ziemię obrazy jego kobaltowych chmur, wirujących z prędkością dochodzącą do osiemnastu tysięcy kilometrów na godzinę. Obecna wśród nich Wielka Ciemna Plama okazała się burzą o średnicy Ziemi. Największy księżyc Neptuna, Tryton, był zabarwiony na różowo od metanowego lodu i wyrzucał gejzery zamrożonego azotu .

Na ilustracji: Wygenerowany komputerowo obraz Neptuna widzianego z powierzchni Trytona. Powstał on z wykorzystaniem zdjęć Voyagera 2. Źródło: JPL Żadna z tych sond nie powróciła na Ziemię. Zdjęcia z lodowych planet były niezwykłe i słusznie budziły emocje, jednak tym, co równie ciekawiło wówczas  i fascynuje do dziś w misji Voyagerów, są słynne Złote Płyty . Komitet naukowy kierowany przez astronoma-wizjonera Carla Sagana pracował nad nimi przez ponad rok. Tyle czasu zbierano materiały audiowizualne reprezentujące planetę Ziemię.

Na płytach zapisano muzykę, ale i inne dźwięki. Jednym z zarejestrowanych tam odgłosów Ziemi jest na przykład wytwarzanie kamiennych narzędzi, czyli tzw. knapping . To najstarsza technologia, jaką wymyślili nasi przodkowie, używana od około 3 milionów lat do dzisiaj. Przez większość istnienia ludzkości dźwięk kamienia uderzającego o kamień w celu oderwania ostrokrawędzistego płatka tnącego był słyszany codziennie w niemal każdej społeczności. Na płycie można także usłyszeć uderzenia kamienia „na tle ” dźwięku bicia ludzkiego serca. W kosmos wraz z Voyagerami poleciały też filmy i zdjęcia. Na jednym ze 116 zdjęć czarnoskóra uczona w fartuchu laboratoryjnym pochyla się nad mikroskopem, a z jej uszu wdzięcznie opadają wiszące kolczyki. Kolczyki te były przedmiotem dyskusji: czy przyszły obcy widz rozpoznałby pojęcie biżuterii? Liczono na to, że ten obraz, wraz z mikrofotografią dzielących się komórek, pomoże widzom zorientować się, że technika mikroskopii jest znana na naszej planecie. Ludzie zarejestrowali też na płycie nagrane wiadomości w 55 językach. Niektóre z nich to starożytne języki, takie jak akadyjski i hetycki, niesłyszane na Ziemi od tysięcy lat. Najczęściej używane słowa to pozdrowienia , pokój i przyjaciel . Portugalskie pozdrowienie, wypowiedziane przez Janet Sternberg, to po prostu Pokój i szczęście dla wszystkich . Polski komunikat głosi: Witajcie, istoty spoza naszego świata . Wszystkie komunikaty można przeczytać (w języku angielskim) tutaj . W 2018 roku Voyager 2 dołączył do Voyagera 1 już za heliopauzą. Heliopauza to bąbel otaczający Układ Słoneczny w miejscu, gdzie ciśnienie wiatru słonecznego przestaje już być wystarczające, by odpychać wiatr i promieniowanie pochodzące z innych gwiazd i przestrzeni międzygwiezdnej. Czy to naprawdę daleko? Sprawdźmy. Nasza galaktyka rozciąga się na sto tysięcy lat świetlnych, a Voyager 2 jest obecnie oddalony od Ziemi o niecałe 18 godzin świetlnych.

Oba statki kosmiczne nadal wysyłają ku Ziemi sygnały, które docierają do trzech wciąż nasłuchujących anten sieci DNS: Tidbinbilla, Goldstone i Madrid. Zanim naprawdę opuszczą Układ Słoneczny, Voyagery będą musiały jeszcze przez kolejne dwadzieścia tysięcy lat poruszać się przez Obłok Oorta – rozległą, ciemną sferę złożoną z niewielkich, lodowych obiektów otaczających Układ Słoneczny. Powoli poszczególne systemy pokładowe Voyagera 2 są już jednak wyłączane , aby jak najdłużej utrzymać pozostałą po latach moc. Jednak około 2030 roku, jak szacują specjaliści, nie będzie już nic więcej do wyłączenia...

Na zdjęciu: Portal sieci NASA Deep Space Network. Widać tu aktywną antenę Tidbinbilla pod Canberrą, odbierającą sygnały Voyagera 2. Źródło: NASA

Nawet gdy Voyager 2 przestanie przesyłać dane, nie będzie całkowicie martwy. Okres połowicznego rozpadu plutonu-238 w jego napędzie jądrowym wynosi 87,7 lat, podczas gdy okres połowicznego rozpadu niewielkiej powłoki z uranu-238 na Złotej Płycie to 4,5 miliarda lat. Oba pierwiastki powoli zamieniają się w ołów. Stałe bombardowanie cząstkami kosmicznego pyłu będzie stopniowo niszczyć powierzchnię Voyagera 2, prawdopodobnie w większym tempie niż w przypadku Voyagera 1, ponieważ podróżuje on przez inne obszary przestrzeni międzygwiezdnej. Jednak Złote Płyty powinny być przynajmniej częściowo czyteln e nawet po pięciu miliardach lat. Ziemia na nich przedstawiona będzie prawdopodobnie mało rozpoznawalna już za kilkaset lat. Statek kosmiczny i nagrania pozostaną zatem fragmentarycznym zapisem archeologicznym dla nieznanej jeszcze przyszłości. Jednak być może prawdziwe znaczenie kulturowe Voyagerów leży w ich lokalizacji. Sondy kosmiczne są wyznacznikami naszych fizycznych granic poznania, pokazującymi zakres ludzkich badań kosmosu z XX wieku.

Czytaj więcej:

• Cały artykuł
• Voyager, NASA's longest-lived mission, logs 45 years in space
• Gdzie dokładnie są dalekie sondy kosmiczne?

Źródło: Phys.org

Opracowanie: Elżbieta Kuligowska

Na ilustracji: Lokalizacja Złotej Płyty na sondzie Voyager. Źródło: NASA/JPL

Przeczytaj także

Voyager 1 znów nie może zadzwonić do domu

Sieć ATA wychwytuje sygnał Voyagera 1

NASA bada dane telemetryczne z Voyagera 1

Voyager 1 obserwuje falowanie plazmy międzygwiazdowej

Urania tv - oglądaj na youtube.

Konkurs - Nowe dzienniki gwiazdowe

Patronat Uranii

Astronomia ogólna - zdobądź swój egzemplarz!

Seria Astronarium

100 lat Międzynarodowej Unii Astronomicznej

Wymyśl nazwę dla polskiej planety!

Ostatnio dodana zawartość

• Dwie duże planetoidy przemkną obok Ziemi w odstępie zaledwie 42 godzin 4 godziny 27 minut temu
• JWST ujawnia zderzenie asteroid w sąsiednim układzie gwiazdowym 21 godzin 7 minut temu
• Sprawdzono czy czarne dziury tworzą ciemną materię 1 dzień 19 godzin temu
• Hubble odkrywa niespodzianki wokół gwiazdy, która wybuchła 40 lat temu 1 dzień 23 godziny temu
• Finał European Rover Challenge już we wrześniu w Krakowie 2 dni 18 godzin temu
• Śledzenie samotnej małomasywnej gwiazdy, która przemieszcza się przez Drogę Mleczną 2 dni 21 godzin temu

Reklama - Kosmiczne gadżety

NASA odzyskała kontakt z sondą Voyager 2

Amerykańskiej Agencji Kosmicznej udało się wychwycić słaby sygnał z oddalonego o 20 mld km Voyagera 2, po utracie kontaktu spowodowanej przesunięciem anteny na pokładzie sondy. Antena ma zwrócić się we właściwą stronę w październiku, ale obsługa misji chce uzyskać kontrolę na próbnikiem wcześniej.

Wysłana w 1977 roku sonda Voyager 2 znajduje się prawie 20 miliardów km od Ziemi i cały czas działa.

Przesłane w kierunku próbnika komendy przypadkowo sprawiły, że 21 lipca pokładowa antena odchyliła się o 2 stopnie od prawidłowego ustawienia względem Ziemi. Kontakt z sondą został utracony – nie dało się ani odebrać sygnału, ani wydawać urządzeniu poleceń.

Na szczęście Voyager jest tak zaprogramowany, by kilka razy w roku automatycznie dostosowywać swoją orientację względem Ziemi i następny taki manewr ma nastąpić 15 października. Powinno to poskutkować przywróceniem prawidłowej łączności.

Teraz jednak NASA doniosła, że jej sieć anten wykryła falę nośną wysyłaną przez sondę. Sygnał jest zbyt słaby, aby można było odczytać jakiekolwiek dane, ale wskazuje, że Voyager 2 działa i przemieszcza się po zaplanowanej trajektorii. Obsługujący go inżynierowie będą więc starali się odpowiednio obrócić antenę sondy jeszcze przed jej automatycznym dostrojeniem.

Zadanie może się nie udać – przyznają, a wtedy pozostanie czekać na 15 października. (PAP)

• sonda Voyager 2

Fundacja PAP zezwala na bezpłatny przedruk artykułów z Serwisu Nauka w Polsce pod warunkiem mailowego poinformowania nas raz w miesiącu o fakcie korzystania z serwisu oraz podania źródła artykułu. W portalach i serwisach internetowych prosimy o zamieszczenie podlinkowanego adresu: Źródło: naukawpolsce.pl, a w czasopismach adnotacji: Źródło: Serwis Nauka w Polsce - naukawpolsce.pl. Powyższe zezwolenie nie dotyczy: informacji z kategorii "Świat" oraz wszelkich fotografii i materiałów wideo.

Czytaj także

Naukowcy: mieszkańcy Wyspy Wielkanocnej nie doprowadzili do katastrofy ekologicznej

Portugalia/ Przy granicy z Hiszpanią odtwarzana jest populacja rysia iberyjskiego

Przed dodaniem komentarza prosimy o zapoznanie z Regulaminem forum serwisu Nauka w Polsce.

View the discussion thread.

Zapraszamy do zapisania się do naszego newslettera

Szanowny Czytelniku, Zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) z dnia  27 kwietnia 2016  r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) informujemy Cię o przetwarzaniu Twoich danych. Administratorem danych jest Fundacja PAP,z siedzibą w Warszawie przy ulicy Bracka 6/8, 00-502 Warszawa. Chodzi o dane, które są zbierane w ramach korzystania przez Ciebie z naszych usług, w tym stron internetowych, serwisów i innych funkcjonalności udostępnianych przez Fundację PAP, głównie zapisanych w plikach cookies i innych identyfikatorach internetowych, które są instalowane na naszych stronach przez nas oraz naszych zaufanych partnerów Fundacji PAP. Gromadzone dane są wykorzystywane wyłącznie w celach: • świadczenia usług drogą elektroniczną • wykrywania nadużyć w usługach • pomiarów statystycznych i udoskonalenia usług

Podstawą prawną przetwarzania danych jest świadczenie usługi i jej doskonalenie, a także zapewnienie bezpieczeństwa co stanowi prawnie uzasadniony interes administratora Dane mogą być udostępniane na zlecenie administratora danych podmiotom uprawnionym do uzyskania danych na podstawie obowiązującego prawa. Osoba, której dane dotyczą, ma prawo dostępu do danych, sprostowania i usunięcia danych, ograniczenia ich przetwarzania. Osoba może też wycofać zgodę na przetwarzanie danych osobowych. Wszelkie zgłoszenia dotyczące ochrony danych osobowych prosimy kierować na adres  [email protected]  lub pisemnie na adres Fundacja PAP, ul. Bracka 6/8, 00-502 Warszawa z dopiskiem "ochrona danych osobowych" Więcej o zasadach przetwarzania danych osobowych i przysługujących Użytkownikowi prawach znajduje się w Polityce prywatności.  Dowiedz się więcej. Wyrażam zgodę

• Zaloguj się
• Nie masz konta? Zarejestruj się

Voyager 1 i 2 - naukowcy przewidują, gdzie sondy NASA dolecą za wiele lat

Voyager 1 i 2 to sondy NASA, które dostarczyły nam mnóstwo informacji o Układzie Słonecznym. Znajdują się one w kosmosie od kilkudziesięciu lat i ciągle działają. Pierwszy statek przekroczył heliopauzę w 2012 roku. Drugi sześć lat później i obecnie znajdują się w przestrzeni międzygwiezdnej .

Łączność z sondami Voyager za kilka lat zostanie utracona, ale te nadal będą poruszać się w kosmosie. Na pokładzie obu znajdują się specjalne płyty Golden Records , gdzie umieszczono informacje dla obcych cywilizacji. Są one zamknięte w specjalnych coverach, które mają je chronić przed działaniem kosmosu.

Naukowcy przewidzieli, gdzie statki mogą się znaleźć za wiele lat. Według nich Voyager 1 i 2 przekroczą Obłok Oorta dopiero za około 20 tys. lat . Wtedy sondy zaczną odczuwać grawitacje innych gwiazd. Za około 30 tys. lat statki mogą zbliżyć się do pierwszego obiektu tego typu poza Układem Słonecznym. Będzie to czerwony karzeł o nazwie Ross 248 .

Wyjdźmy dalej w przyszłość. Za 500 mln lat Układ Słoneczny i Voyagery zakończą pełną orbitę po Drodze Mlecznej. Czy płyty Golder Records przetrwają ten czas? Możliwe, że tak, a nawet dłużej. Zaprojektowano je tak, aby mogły znieść nawet 5 mld lat. Tutaj oczywiście trzeba jednak mieć na uwadze, że statki wpadając w obłoki pyłu międzygwiezdnego, mogą ulec zniszczeniu. Wtedy przestaną nieść informacje do obcych cywilizacji, których w Drodze Mlecznej kiedyś mogło być sporo .

Przeczytaj także: Ile zarabia się w IT? Sprawdź najlepiej opłacane specjalizacje

NAUKA I EDUKACJA

Daleko poza heliopauzę. sens misji sond międzygwiazdowych.

Centrum Badań Kosmicznych PAN 10.01.2020 18:04

• Kopiuj link
• Wyślij email

Sondy kosmiczne zazwyczaj badają globy i małe ciała naszego układu planetarnego. Jednak nic nie stoi na przeszkodzie, by ruszyły dalej i stały się sondami międzygwiazdowymi. W swej niezwykłej podróży dostarczyłyby bezcennych informacji o zewnętrznych regionach Układu Słonecznego.

Obszar przestrzeni kosmicznej, zanurzony w ekspandującej koronie słonecznej przenikniętej słonecznym polem magnetycznym nazywany jest heliosferą. W jej wnętrzu znajduje się oczywiście Słońce, a ekspandująca korona słoneczna to nieustannie emitowany z jego powierzchni strumień naładowanych cząstek, tzw. wiatr słoneczny. Heliosfera rzeźbi w otaczającej ją materii międzygwiazdowej „jamę”. Tam, gdzie ciśnienie wiatru słonecznego zrównuje się z ciśnieniem materii międzygwiazdowej, powstaje granica obu ośrodków nosząca miano heliopauzy.

Kształt heliopauzy (i całej heliosfery) zależy od wielu czynników, ale przede wszystkim od prędkości napływającej na Słońce materii międzygwiazdowej oraz międzygwiazdowego pola magnetycznego (zagadką pozostaje wciąż jego intensywność i kierunek). Dzięki badaniom autorki, przeprowadzonym ćwierć wieku temu w NASA Ames Research Centre i kontynuowanym w CBK PAN, wiemy już m.in. że heliosfera nie jest symetryczna.

Najlepszym sposobem poznania granicy heliosfery byłoby wysłanie poza nią sondy kosmicznej. Dotychczas działo się to niejako „przy okazji”, jak w przypadku słynnych misji Voyager, oryginalnie przeznaczonych do badania planet olbrzymów. Statkom Voyager nadano prędkość, która pozwoliła im nie tylko sięgnąć orbity Urana czy Neptuna, ale na zawsze uciec z naszego układu planetarnego. W związku z tym 1 stycznia 1990 roku NASA oficjalnie przekształciła misję Voyager w misję międzygwiazdową.

Czytaj też: Sonda Voyager 2 przemierza już otwartą przestrzeń międzygwiazdową

„Międzygwiazdowym” Voyagerom postawiono za cel badanie krańcowych obszarów heliosfery oraz pomiar właściwości fizycznych odległej przestrzeni kosmicznej. Misja sond wciąż trwa i ma na swoim koncie historyczne osiągnięcie - 25 sierpnia 2012 roku Voyager-1 jako pierwszy obiekt stworzony przez człowieka przeleciał przez heliopauzę i wszedł w przestrzeń międzygwiazdową. Znajdował się wtedy około 122 jednostek astronomicznych (122 au) od Słońca. Voyager-2 powtórzył ten wyczyn 5 listopada 2018 roku, znajdując się 119 au od Słońca.

Obydwie sondy nadal przesyłają dane, ale przewiduje się, że zasilanie w energię elektryczną wystarczy do utrzymania funkcjonowania próbników i łączności z Ziemią tylko do około 2025 roku. To ograniczenie sprawiło, że na nowo odżył pomysł z czasów, gdy ustanawiano amerykańską agencję kosmiczną NASA - ludzie powinni zbudować i wystrzelić sondę, której zasadniczym celem będzie eksploracja przestrzeni międzygwiazdowej. Choć wiążące decyzje jeszcze nie zapadły, trwają intensywne prace koncepcyjne, kreślony jest program naukowy ewentualnej misji.

Czytaj też: Prąd dla sond. Czy NASA grozi deficyt promieniotwórczego plutonu? [ANALIZA]

Czego oczekujemy po misji Sondy Międzygwiazdowej? Pierwszym ważnym zagadnieniem dla Sondy może być pył. Z jednej strony naukowców ciekawią drobiny materii powstające relatywnie blisko Ziemi, bo w pasie planetoid, a więc między orbitami Marsa i Jowisza (2 au – 5 au). Z drugiej strony badacze chcieliby poznać rozkład pyłu w najodleglejszych regionach Układu Słonecznego – poprzez Pas Kuipera (30 au - 50 au), aż po Obłok Oorta (powyżej 1000 au). Informacje te umożliwiłyby stworzenie pierwszej trójwymiarowej mapy okołosłonecznego dysku pyłowego, ważnej dla zrozumienia ewolucji naszego układu planetarnego.

Po minięciu najdalszych planet Sonda Międzygwiazdowa przemierzałaby Pas Kuipera ze znajdującymi się w nim planetami karłowatymi (Pluton, Makemake, Haumea) i obiektami transneptunowymi (2007 OR10, Orcus, Quaoar). Jak fascynujące mogą to być światy pokazała misja New Horizons, badająca krajobrazy Plutona. Zdjęcia z sondy pokazały ogromną złożoność i różnorodność struktur powierzchniowych (mnóstwo kraterów różnego wieku), składu chemicznego powierzchni globu, jak i własności nikłej atmosfery Plutona.

Czytaj też: Silniki Voyagera 1 wybudzone po 37 latach letargu

Równie intrygujące będą zapewne środowiska obiektów transneptunowych. Dotychczasowe obserwacje Quaoar (obiega Słońce w odległości 41 au - 44 au) sugerują, że okresowo może on posiadać metanową atmosferę, a odkryty na powierzchni obiektu krystaliczny lód pozwala przypuszczać, że w niedalekiej przeszłości Quaoar przejawiał (wciąż przejawia?) aktywność kriowulkaniczną. Podobnych obiektów na krańcach Układu Słonecznego może być znacznie więcej.

Minąwszy heliopauzę, Sonda Międzygwiazdowa będzie badać ośrodek międzygwiazdowy, zapewniając bezcenne spojrzenie na astrosferę od zewnątrz. Dzięki temu umożliwi zastosowanie naszego zrozumienia heliosfery do innych astrosfer, co pozwoli na lepsze rozpoznanie możliwości rozwoju życia w układach planetarnych wokół ich gwiazd. I tu pojawia się jeszcze jeden, nieoczekiwany wymiar badawczy misji – na jaki docelowy obiekt skierować Sondę?

Czytaj też: 40 lat eskapady sondy Voyager [WIDEO]

Od czasu gdy kosmiczną wędrówkę rozpoczęły próbniki Voyager, astronomowie odkryli tysiące nowych planet wokół innych gwiazd. Niezwykle zasłużył się na tym polu należący do NASA kosmiczny teleskop Kepler, dzięki któremu odkryto wiele planet posłonecznych podobnych do Ziemi i krążących wokół gwiazd podobnych Słońcu. Przypadek chciał, że jeden z takich ziemio-podobnych globów krąży na orbicie najbliższej Słońcu gwiazdy – wokół Proximy Centauri, „zaledwie” 4 lata świetlne od Ziemi (tj. 63241 au).

Odkrywając planety pozasłoneczne, nieuchronnie stajemy przed pytaniem, w jaki sposób ludzkość przedostanie się przez ogromną przestrzeń między naszą gwiazdą a innymi potencjalnie nadającymi się do zamieszkania systemami planetarnymi. Wysłanie Sondy Międzygwiazdowej właśnie w stronę niewielkiego globu obiegającego Proximę Centauri byłoby pierwszym krokiem naszej cywilizacji do rozwiązania problemu podróży na skalę kosmiczną.

dr hab. Romana Ratkiewicz, prof. instytutu - Zespół Fizyki Układu Słonecznego i Astrofizyki

Centrum Badań Kosmicznych PAN

• daleka eksploracja kosmosu
• sonda kosmiczna
• Pokaż wszystkie

Interesujesz się kosmosem i chciałbyś wiedzieć więcej na temat eksploracji, przemysłu, wojska i nowych technologii? Dołącz do grona naszej społeczności zapisując się do newslettera i zaobserwuj nas na social mediach, aby zawsze być na bieżąco!

Wkład CBK PAN w pozaziemskie misje badawcze. Czas mnogich finalizacji

Centrum Badań Kosmicznych PAN 29.07.2019 13:36

Wyniesienie dowolnego urządzenia w przestrzeń kosmiczną jest zwieńczeniem lat wytężonej pracy inżynierów i naukowców. Choć Polska coraz silniej zaznacza swoją obecność w kosmosie, umieszczanie rodzimych urządzeń na orbicie lub w przestrzeni planetarnej wciąż jest w naszym kraju rzadkością. Zupełnie wyjątkowy był pod tym względem rok 2018, w którym w przestrzeń kosmiczną trafiły aż cztery podsystemy opracowane przez inżynierów Centrum Badań Kosmicznych PAN w ramach czterech różnych przedsięwzięć. W natłoku informacji dotyczących technologii kosmicznych fakt mógł umknąć opinii publicznej – zupełnie niesłusznie, bo jest czym się pochwalić.

• Spider's Web

Zobacz, z jaką prędkością NASA przesyła dane do sondy Voyager 2. Przestaniesz narzekać na wolny internet

Każdy z nas aktualizuje swój sprzęt, ale NASA dokonała czegoś niezwykłego. Agencja przesłała łatkę do oprogramowania sondy Voyager 2. Sygnał z Ziemi leciał do celu przez 18 godzin. W tej historii wszystko jest niesamowite. Niewyobrażalne wręcz odległości, epoka lat 70. mieszająca się z najnowszą technologią, a także fakt, że ktoś jeszcze programuje urządzenia sprzed pół wieku.

Voyager 2 to jedna z najdalszych i najdłużej działających sond kosmicznych w historii ludzkości. Została wystrzelona w 1977 r. i od tego czasu bada granice naszego układu słonecznego i przestrzeń międzygwiezdną. Voyager 2 jest tak daleko, że sygnał radiowy z Ziemi dociera do niej po ponad 18 godzinach. A jednak, pomimo tej ogromnej odległości, NASA nadal potrafi komunikować się z sondą i nawet wysyłać jej aktualizacje oprogramowania.

Więcej o niezwykłych sondach kosmicznych przeczytasz na Spider`s Web:

• Lecimy zbadać złotą planetoidę. Oto siedem najważniejszych faktów o misji Psyche NASA
• Sonda Juice złapana w locie. Niezwykłe wideo pokazuje ją z ogromnej odległości
• Sonda Parker Solar Probe pobiła rekord najszybszego obiektu stworzonego przez człowieka. Nie uwierzysz, ile leci
• Sondy Voyager przetrwają dłużej niż ludzkość. Naukowcy sprawdzili, jaka przyszłość czeka sondy
• Tak wygląda nowy krater na Księżycu. To tam rozwaliła się rosyjska sonda kosmiczna Łuna 25

Tak właśnie się stało w ten weekend, kiedy to NASA wysłała specjalną łatkę do oprogramowania systemu kontroli i sterowania sondy Voyager 2. Ta łatka miała na celu zapobiec temu, co wcześniej przytrafiło się bliźniaczej sondzie Voyager 1 - przypadkowemu przełączeniu się systemu w niewłaściwy tryb i wysyłaniu losowych danych do Ziemi. Nie wiadomo, dlaczego doszło do takiej awarii, ale NASA chciała się zabezpieczyć przed jej powtórzeniem.

Ta łatka jest jak polisa ubezpieczeniowa, która ochroni nas w przyszłości i pomoże nam utrzymać te sondy w działaniu jak najdłużej. To jedyne sondy, które kiedykolwiek działały w przestrzeni międzygwiezdnej, więc dane, które nam przesyłają, są wyjątkowo cenne dla naszego zrozumienia naszego Wszechświata

- wyjaśnia Suzanne Dodd, kierownik projektu Voyager.

Jak wysyłano łatkę do sondy Voyager 2?

Wysłanie aktualizacji oprogramowania na taką odległość nie jest prostym zadaniem. Trzeba uwzględnić wiele czynników, takich jak opóźnienie sygnału, zakłócenia radiowe czy orientacja anteny sondy. Ponadto istnieje ryzyko, że łatka może nadpisać istotny kod lub mieć nieoczekiwane konsekwencje. Dlatego NASA dokładnie sprawdziła pamięć systemu kontroli i sterowania sondy Voyager 2, aby upewnić się, że łatka jest w odpowiednim miejscu. 

Nowa wersja oprogramowania była przesyłana z prędkością 160 bit/s, czyli bardzo wolno (0,00016 Mbit/s). Dla porównania wysłanie z tą prędkością przeciętnego zdjęcia o wielkości 3 MB zajęłoby ponad 41 godz. Jeśli nie zostaną wykryte żadne anomalie, aktualizacja zostanie uruchomiona 28 października.

Voyager 1 również potrzebuje tej samej aktualizacji, ale ponieważ jest dalej od Ziemi (ponad 15 miliardów mil) dane, które wysyła, są bardziej wartościowe. Z tego powodu NASA postanowiła użyć Voyagera 2 jako „poligonu doświadczalnego dla jego bliźniaka”.

Międzygwiezdny krzyk obudził Voyagera 2

Voyager 2 miał już wcześniej swój własny problem w tym roku, kiedy to NASA straciła z nim kontakt z powodu serii zaplanowanych poleceń, które „nieumyślnie spowodowały obrócenie anteny o 2 stopnie z dala od Ziemi”. Komunikacja została przywrócona za pomocą „międzygwiezdnego krzyku”, który polegał na wysłaniu bardzo silnego sygnału radiowego z anteny sieci Deep Space Network w Canberze w Australii. Dzięki temu misja może kontynuować swoją podróż po kosmosie co najmniej do 2026 r.

Sondy Voyager 1 i Voyager 2

Sondy Voyager 1 i Voyager 2 to dwie bliźniacze misje kosmiczne NASA, które zostały wystrzelone w 1977 roku przez NASA. Ich głównym celem było zbadanie planet zewnętrznych naszego układu słonecznego: Jowisza, Saturna, Urana i Neptuna. Jednak po wykonaniu tego zadania, sondy nie zakończyły swojej podróży, lecz kontynuowały ją w kierunku granicy międzygwiezdnej.

Voyager 1 jest obecnie najdalszym od Ziemi obiektem stworzonym przez człowieka. Znajduje się na odległości ponad 25 mld kimod naszej planety. To oznacza, że sygnał radiowy z Ziemi dociera do niej po ponad 23 godz. Voyager 1 jest pierwszą sondą, która opuściła heliosferę - obszar wpływu naszego Słońca - i weszła w przestrzeń międzygwiezdną w 2012 r. Od tego czasu wysyła do nas cenne dane o środowisku kosmicznym poza naszym układem słonecznym.

Voyager 2 jest drugą najdalszą sondą od Ziemi. Znajduje się na odległości około 21 mld km od naszej planety. To oznacza, że sygnał radiowy z Ziemi dociera do niej po ponad 18 godzinach. Voyager 2 jest drugą sondą, która opuściła heliosferę i weszła w przestrzeń międzygwiezdną w 2018 r. Jest to jedyna sonda, która zbadała wszystkie cztery planety zewnętrzne naszego układu słonecznego.

Przesłanie dla innych cywilizacji

Sondy Voyager są prawdziwymi pionierami eksploracji kosmosu. Nie tylko dostarczyły nam niesamowitych zdjęć i informacji o planetach i księżycach, które wcześniej były mało znane, ale także są naszymi ambasadorami wśród gwiazd. Na pokładzie każdej sondy znajduje się złota płyta z nagraniami dźwięków i obrazów Ziemi, która ma być naszą wiadomością dla ewentualnych cywilizacji pozaziemskich.

• Strona główna

Udało się zdalnie naprawić sondę Voyager 1. I to mimo że znajduje się aż 23,5 mld km od Ziemi

Sonda Voyager-1 została wystrzelona 5 września 1977 roku. Ilustracja: NASA/JPL-Caltech

Od czterech miesięcy sonda Voyager 1 przesyłała błędne dane o swoim położeniu w przestrzeni. NASA poinformowała właśnie, że usterkę udało się zdalnie naprawić. Nie jest jednak pewne, czy sonda nie ma poważniejszych kłopotów.

W tym artykule:

Jak naprawiono zdalnie voyagera , czy voyager 1 jest już sprawny    , gdzie znajduje się sonda voyager 1 .

W maju NASA przyznała, że z sondą Voyager 1, oddaloną wówczas od Ziemi o 23,3 mld km, dzieje się coś niedobrego . Urządzenie przestało przesyłać poprawne dane o swoim położeniu w przestrzeni. „Wyglądają, jakby zostały wygenerowane losowo, i w żaden sposób nie oddają stanu systemu AACS” – napisano wówczas w oświadczeniu NASA. 

System AACS steruje położeniem tzw. anteny wysokiego zysku . To główna antena Voyagera, która służy do komunikacji z Ziemią. Powinna być stale zwrócona dokładnie w stronę naszej planety. W maju sygnały z Voyagera napływały zgodnie z planem. A jednak system sygnalizował taką orientację anteny, w której nie byłoby to możliwe. 

– Zagadka taka jak ta to normalna rzecz na obecnym etapie misji Voyagera – uspokajała wówczas Suzanne Dodd, projekt menedżerka NASA odpowiadająca za Voyagera 1 i Voyagera 2 . –  Jeśli tylko istnieje sposób rozwiązania obecnego problemu Voyagera, nasi inżynierowie go znajdą  – przekonywała. 

I faktycznie tak się stało. – Jesteśmy szczęśliwi, że mamy z powrotem telemetrię (czyli poprawnie działający system przesyłający wyniki pomiarów na odległość – przyp. red.) – oświadczyła przedwczoraj Dodd. 

Jak się okazało, w maju z nieznanych powodów sonda zaczęła przesyłać dane o swoim położeniu przez pokładowy komputer, który od lat nie działał. Inżynierowie wybrali najmniej ryzykowny sposób naprawy . Wysłali Voyagerowi polecenie, by przełączył się na inny, poprawnie funkcjonujący komputer. I to jego używał do dalszego przesyłania danych komunikacyjnych. 

Teleskop Webba zrobił zdjęcie pierścienia Einsteina. Dzieli go od Ziemi aż 12 mld lat świetlnych

Cała operacja przebiegła zgodnie z planem. Jednak pojawił się inny kłopot: nie wiadomo, dlaczego od maja Voyager 1 próbował łączyć się z Ziemią przez niedziałający komputer . Najbardziej prawdopodobną przyczyną jest błędna komenda wygenerowana przez elektronikę sondy. Skąd się jednak wzięła? 

Pojawienie się takiej komendy wskazuje, że system sondy może kryć głębszy, nieodkryty jeszcze problem . Gdyby nie on, nigdy nie doszłoby do przełączenia komputerów. 

– Zrobimy pełny odczyt pamięci systemu AACS i sprawdzimy dokładnie, co się w niej znajduje – mówi Dodd. – To powinno pomóc nam zdiagnozować podstawowy problem, jaki wywołał kłopoty z telemetrią. 

Jakikolwiek by on nie był, zespół sterujący misją jest przekonany, że problem zostanie rozwiązany . A także że nic nie zagraża dalszej pracy 45-letniej sondy. 

Sonda Voyager 1 została wystrzelona w kosmos w 1977 roku, kilkanaście dni po swoim bliźniaku, Voyagerze 2. Jednak z czasem – wykonując wiele razy manewr asysty grawitacyjnej przy mijanych planetach – wyprzedziła Voyagera 2. W 2004 roku zbliżyła się do granicy heliosfery . Tak określa się obszar oddziaływania Słońca. A dokładniej – obszar, gdzie ciśnienie wiatru słonecznego przewyższa ciśnienie wiatrów galaktycznych. 

10 lat temu Voyager 1 przekroczył granice heliosfery . Od tego czasu – jako pierwsza sonda zbudowana przez człowieka – znajduje się w niezbadanej dotychczas przestrzeni międzygwiezdnej , przez którą nie leciał nigdy żaden pojazd kosmiczny. Voyagera dzieli od Ziemi tak ogromny dystans, że otrzymanie danych z sondy, a następnie wysłanie jej danych zwrotnych, trwa prawie dwie doby. 

Według wcześniejszych zapowiedzi NASA chce utrzymywać kontakt z Voyagerami do 2025 roku. Być może jednak, jeśli sondy będą poprawnie funkcjonować, ten termin zostanie po raz kolejny przesunięty. Nie będzie to jednak trwało w nieskończoność. Z roku na rok Voyagery są w stanie wyprodukować coraz mniej energii elektrycznej . O tym, że słabną, pisaliśmy w czerwcu tego roku . W końcu więc obie sondy ostatecznie zamilkną. 

Źródło:  ScienceAlert , NASA , Misja Voyager

Magdalena Salik

Dziennikarka naukowa i pisarka, przez wiele lat sekretarz redakcji i zastępczyni redaktora naczelnego magazynu „Focus". Wcześniej redaktorka działu naukowego „Dziennika. Polska, Europa, Świat”. Pasjami czyta i pisze, miłośniczka literatury popularnonaukowej i komputerowych gier RPG. Więcej: magdalenasalik.wordpress.com

[QUIZ] Czy wiesz, które państwa zmieniły swoje nazwy? Niektóre mogą cię zaskoczyć

Pytania 1 | 10

Obecnie Sri Lanka, kiedyś...

ZAPISZ SIĘ NA NEWSLETTER

Otrzymuj regularnie i za darmo kolejne porcje wiedzy. W pierwszym odcinku cyklu „Świat do kawy” otrzymasz bezpłatny ebook: Rowerem po Polsce

JESTEŚMY W SOCIAL MEDIACH

Zobacz także.

Voyager 1 znowu przesyła dane z przestrzeni międzygwiezdnej. Co przegapiliśmy przez pół roku ciszy?

Odszedł Ed Stone – człowiek, który wysłał sondy Voyager poza granice Układu Słonecznego

Sensacyjna wiadomość z Voyagera 1. Sonda po raz pierwszy od 5 miesięcy wysłała dane na Ziemię

Redakcja poleca

Najpopularniejsze

W sobotę czeka nas bliskie spotkanie z planetoidą. Ten obiekt już raz zbliżył się do Ziemi na rekordowo małą odległość

Wykryto pierwszy przypadek zespołu Downa u neandertalczyków. Dziecko zmarło w wieku 6 lat

Nie tylko rajskie plaże i turkusowa woda. Fascynujące górnicze dziedzictwo Sardynii

Matka Mieszka I rozpłynęła się w mrokach dziejów. Istnieje kilka wersji dotyczących jej pochodzenia

Nietypowe wniebowstąpienie Chrystusa na artefakcie sprzed 1500 lat. W Austrii odkryto unikatowy relikwiarz

NATIONAL GEOGRAPHIC

Zamów polską edycję popularnonaukowego miesięcznika wydawanego przez National Geographic Society - w prenumeracie z darmową dostawą prosto do domu.

Najpopularniejszy magazyn podróżniczy w Polsce. Inspiruje do odkrywania świata dzięki wciągającym narracjom i wyjątkowym fotografiom. Zamów aktualny numer lub prenumeratę.

ZNAJDZIESZ NAS NA

• Santa Clara, California /
• Voyager-Santa Clara University, 2221 The Alameda

Voyager-Santa Clara University

Voyager Craft Coffee offers you good avocado toasts , tapas and pies . Do not go away without trying nicely cooked almond croissants , fruitcake and biscuits . Bourbon is delicious, try it. Visit this place and order great espresso , iced latte or matcha .

This place is famous for its great service and friendly staff, that is always ready to help you. Most visitors say that prices are attractive for what you get. The cute decor and enjoyable atmosphere let guests feel relaxed here. This spot is ranked 4.6 within the Google grading system.

Restaurant menu

Frequently mentioned in reviews, ratings of voyager-santa clara university, visitors' opinions on voyager-santa clara university.

Similar restaurants nearby

Tasty dishes in santa clara.

Restaurant features in Santa Clara